Podczas światowego Forum Urbanistycznego w Malezji, komisarz Corina Cretu zadeklarowała, że „UE jest gotowa przewodzić działaniom na rzecz czystych, bezpiecznych i dobrze prosperujących miast”. W Malezji Komisja Europejska przedstawiła postępy, jakie zostały poczynione w ramach trzech zobowiązań, które zostały zaproponowane przez Unię i jej partnerów, nie całe półtora roku temu.
Od października 2016 r., czyli od momentu konferencji ONZ Habitat III, na której zostały przedstawione trzy zobowiązania (wdrażanie nowego programu rozwoju miast w ramach programu UE dla miast, opracowanie światowej ujednoliconej definicji miasta oraz wspieranie współpracy między miastami na rzecz zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich) w celu wykorzystania potencjału szybkiej urbanizacji, zostały poczynione znaczne postępy. Współdziałanie między miastami z różnych kontynentów rozkwita, podejmowane są ważne kroki, w celu opracowania jednolitej, ogólnoświatowej definicji miasta. Do tego Unia Europejska eksponuje całemu światu kierunek, w którym powinniśmy podążać, aby osiągnąć zrównoważony rozwój obszarów miejskich. Dzieje się tak przy okazji wdrażania Agendy miejskiej dla UE.
Te trzy zobowiązania stanowią część procesu wdrażania Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 i porozumienia paryskiego. Wchodzą one w skład Nowej agendy miejskiej, także zaprezentowanej 15 miesięcy temu. Określono szczegółowy zakres i spodziewane wyniki każdego ze wspomnianych zobowiązań. Oto co udało się osiągnąć od końca 2016 r.:
Zobowiązanie do opracowania Nowej agendy miejskiej na podstawie Agendy miejskiej dla UE
Sporządzono już trzy spośród 12 planów działania w ramach Agendy miejskiej dla UE (link is external): w sprawie ubóstwa w miastach, integracji migrantów i jakości powietrza. Zawierają one zalecenia dotyczące polityki, dobre praktyki oraz projekty, jakie należy powielać w UE i na świecie. Zgodnie z oczekiwaniami wszystkie plany działania powinny zostać sfinalizowane do końca 2018 r.
Oprócz tematycznych planów działań sama metodyka Agendy miejskiej dla UE może stanowić inspirację dla reformowania metod zarządzania miastami na całym świecie; stawia ona na równi miasta, przedsiębiorstwa, organizacje pozarządowe oraz przedstawicieli państw członkowskich i instytucji UE w celu uzyskania zintegrowanego i wyważonego podejścia do zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich.
Zobowiązanie do opracowania ogólnoświatowej ujednoliconej definicji miasta
Aby ułatwić monitorowanie, analizę porównawczą i – docelowo – kształtowanie polityki, ważne jest, by na całym świecie stosowana była ta sama definicja miasta. Nad ustanowieniem takiej definicji, która ma zostać przedstawiona na forum ONZ w marcu 2019 r., UE pracuje we współpracy z Organizacją Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa Organizacją Współpracy Gospodarczej i Rozwoju i Bankiem Światowym.
Do tej pory Komisja zebrała szacunkowe dane dotyczące poziomu urbanizacji w każdym kraju na świecie i umożliwiła wolny dostęp do tych danych, aby ułatwić porównanie z definicjami krajowymi. Przy okazji Światowego Forum Urbanistycznego Komisja, dzięki działaniom Wspólnego Centrum Badawczego, opublikowała ogólnoświatową bazę danych dotyczącą ośrodków miejskich; zawiera ona dane dotyczące wszystkich 10,000 ośrodków miejskich na całym świecie. Jest to największa i najbardziej wyczerpująca baza danych na temat miast, jaką dotychczas opublikowano.
Obecnie w 20 krajach na świecie prowadzone jest badanie, które pozwoli uzyskać informacje zwrotne na temat takiej ogólnoświatowej definicji. W 12 krajach realizowane są projekty pilotażowe mające na celu porównanie ogólnoświatowej definicji z definicjami krajowymi i ocenę wynikłych z tego różnic. W 2018 r. Komisja i jej partnerzy będą pracować nad stworzeniem bezpłatnego narzędzia internetowego, mającego pomóc krajom w przetestowaniu tej definicji na swoich terytoriach.
Zobowiązanie do wspierania współpracy między miastami w dziedzinie zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich
W celu realizacji tego zobowiązania i rozwoju współpracy między miastami na całym świecie w 2016 r. uruchomiono unijny program międzynarodowej współpracy miast. Obecnie program obejmuje 35 par, na które składa się 70 miast (35 z UE i 35 spoza UE). Pary tworzą na przykład takie miasta jak Frankfurt (Niemcy) i Jokohama (Japonia); Bolonia (Włochy) i Austin (USA) oraz Almada (Portugalia) i Belo Horizonte (Brazylia). W ramach wszystkich partnerstw opracowuje się lokalne plany działania w sprawie wspólnych priorytetów dla miast, takich jak dostęp do wody, transport lub zdrowie, dzieląc się wiedzą i najlepszymi praktykami, aby osiągnąć wspólne cele.
Na Światowym Forum Urbanistycznym wezwano do utworzenia co najmniej 25 nowych par; przedstawiciele miast mogą zgłaszać kandydatury do dnia 9 marca.
