Mniej akryloamidu w żywności

Komisarz ds. zdrowia i bezpieczeństwa żywności Vytenis Andriukaitis z zadowoleniem przyjął wynik głosowania: – Uczyniliśmy istotny krok w kierunku ochrony zdrowia i poprawy warunków życia obywateli. Nowe rozporządzenie przyczyni się nie tylko do zmniejszenia obecności tej substancji rakotwórczej w żywności, ale również poprawi świadomość na temat tego, jak unikać narażenia na akryloamid, które często ma miejsce podczas gotowania w domu.

Uzgodniony tekst zostanie teraz przesłany Radzie i Parlamentowi Europejskiemu. Obie instytucje będą miały trzy miesiące na przeanalizowanie go przed ostatecznym przyjęciem przez Komisję. Wejścia w życie można się spodziewać wiosną 2018 r.

Zaraz po przyjęciu rozporządzenia Komisja planuje również rozpocząć rozmowy na temat dodatkowych środków, takich jak określenie maksymalnych poziomów akryloamidu w niektórych rodzajach żywności.

Kontekst

Akryloamid[1] to substancja rakotwórcza, która powstaje z występujących naturalnie asparaginy (aminokwasu) i cukrów podczas przetwarzania żywności w wysokiej temperaturze, czyli smażenia i pieczenia, zwłaszcza w produktach bazujących na ziemniakach, zbożach, kawie i substytutach kawy.

1305350487

Obecność akryloamidu w żywności została po raz pierwszy wykryta w 2002 r. i od tego czasu trwają badania, których celem ma być ograniczenie jego występowania. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) potwierdził w 2015 r., że akryloamid jest substancją rakotwórczą i obecne poziomy narażenia z dietą na akryloamid są niepokojące, jeśli chodzi o możliwe skutki rakotwórcze. EFSA stwierdziła również, że poziomy akryloamidu w ostatnich latach nie uległy konsekwentnemu obniżeniu. Ponadto w ramach badań prowadzonych przez państwa członkowskie na podstawie zalecenia Komisji wykazano, że istnieją duże różnice, jeśli chodzi o dobrowolne środki wprowadzane przez przedsiębiorców, które mają na celu obniżenie poziomu akryloamidu.

Po wydaniu opinii przez EFSA Komisja rozpoczęła rozmowy z władzami państw członkowskich, aby określić odpowiednie środki regulacyjne umożliwiające ograniczenie obecności akryloamidu w żywności.