Komisja Europejska w pełni angażuje się w debatę, która zaistniała w Europie na temat umowy ACTA. KE pozostaje przekonana o konieczności chronienia własności intelektualnej Europy, ponieważ stanowi ona podstawę europejskiej gospodarki, zatrudnienia i dobrobytu w nadchodzących latach. Jest to krok szczególnie ważny w obliczu coraz częstszych przypadków kradzieży własności intelektualnej w kontekście rosnącej konkurencyjności wschodzących gospodarek – mówi John Clancy, rzecznik komisarza UE ds. handlu Karela De Gucht.

Przejrzystość negocjacji umowy ACTA

Negocjacje umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi (ACTA) rozpoczęły się w czerwcu 2008 i zakończyły w listopadzie 2010. Unia Europejska była reprezentowana podczas negocjacji przez urzędników Komisji Europejskiej, ale również przez przedstawicieli państw członkowskich, ponieważ ACTA dotyczy nie tylko wyłącznych kompetencji UE, ale też kompetencji dzielonych z państwami członkowskimi. Poniższy dokument ma na celu wyjaśnienie sposobu, w jaki Parlament Europejski, społeczeństwo obywatelskie i wszystkie zainteresowane strony były informowane i włączane w proces negocjacji.

Kto był obecny przy stole negocjacyjnym?

Podczas poszczególnych rund negocjacyjnych, urzędnicy rządów negocjujących krajów byli obecni na sali.

W przypadku Unii Europejskiej, była to grupa 4-8 urzędników Komisji Europejskiej z Dyrekcji Generalnych ds. handlu, rynku wewnętrznego i usług, sprawiedliwości, społeczeństwa informacyjnego i mediów oraz podatków i unii celnej. Co więcej, obecna była również grupa 2-4 urzędników z państwa członkowskiego sprawującego w danym okresie prezydencję Rady UE, ponieważ to ona właśnie negocjowała rozdział dotyczący przepisów karnych jako przedstawiciel państw członkowskich UE (aspekty kryminalne dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej należały do kompetencji państw członkowskich przed wejściem w życie Traktatu Lizbońskiego, a po wejściu traktatu przeszły do kategorii kompetencji dzielonych).

Z tego właśnie powodu, państwa członkowskie UE były również obecne podczas negocjacji. Liczba państw członkowskich reprezentowanych podczas rund negocjacyjnych zmieniała się, od 8 do 18. Tak czy inaczej, wszystkie państwa członkowskie otrzymały wszystkie dokumenty negocjacyjne oraz informacje z pierwszej ręki odnośnie negocjacji umowy ACTA.

W przypadku innych krajów negocjujących ACTA, reprezentowali je urzędnicy z różnych ministerstw – od 70 a 110 osób podczas sesji negocjacyjnych.

Udział Parlamentu Europejskiego w negocjacjach

Podczas negocjacji umowy ACTA, Komisja Europejska udostępniła PE następujące dokumenty:

• 7 kolejnych projektów tekstu umowy
• 3 szczegółowe raporty z przebiegu rund negocjacyjnych
• 14 not i wewnętrznych dokumentów roboczych

Komisja Europejska informowała Parlament Europejski o przebiegu negocjacji umowy ACTA, zgodnie z wymogami Traktatu lizbońskiego oraz zmienionego w 2010 r. porozumienia ramowego (Link) w sprawie stosunków między Parlamentem Europejskim i Komisją Europejską, a także podobnych przepisów obowiązujących przed wejściem w życie Traktatu Lizbońskiego.

Parlament Europejski natomiast działał zgodnie z uzgodnionymi przepisami dotyczącymi rozpatrywania dokumentów poufnych. To oznacza, że niektóre dokumenty nie były dostępne dla wszystkich członków Parlamentu Europejskiego (eurodeputowanych). Były one natomiast dostępne dla Przewodniczącego Komisji ds. handlu międzynarodowego (INTA), Wiceprzewodniczących INTA, koordynatorów politycznych INTA oraz sprawozdawcy komisji INTA. Ten skład również obejmował posła do Parlamentu Europejskiego Kadera Arifa w okresie kiedy był koordynatorem Grupy Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów w komicji INTA – czyli pomiędzy czerwcem 2009 r. i grudniem 2011 r.

Co więcej, komisarz UE ds. handlu Karel De Gucht oraz urzędnicy wyższego szczebla Dyrekcji Generalnej ds. handlu zorganizowali serię spotkań w celu poinformowania eurodeputowanych o przebiegu negocjacji:

• 3 debaty w 2010 r.
• 6 spotkań komisji
• 4 nieformalne briefingi dotyczące rund negocjacyjnych

Komisja Europejska odpowiedziała również na 50 pisemnych i ustnych pytań ze strony eurodeputowanych w sprawie umowy ACTA (Link) od stycznia 2010 r., a wszystkie odpowiedzi zostały powszechnie udostępnione.

Negocjatorzy UE wzięli pod uwagę liczne komentarze otrzymane ze strony eurodeputowanych. Wiele z nich zostało uwzględnionych w ostatecznym tekście umowy ACTA.

Udział organizacji pozarządowych, społeczeństwa obywatelskiego i przedsiębiorstw

4 spotkania dla stron zainteresowanych – otwarte dla całego społeczeństwa – zostały zorganizowane w Brukseli w dniach:

• 23 czerwca 2008 r.
• 21 kwietnia 2009 r.
• 22 marca 2010 r. oraz
• 25 stycznia 2011 r.

Co więcej, grupa negocjatorów zaprosiła i zorganizowała spotkanie oraz briefing dla organizacji pozarządowych, przedstawicieli środowisk akademickich i przedstawicieli partii politycznych, takich jak Partia Piracka, podczas czterech ostatnich rund negocjacyjnych w Wellington, Lucernie, Waszyngtonie i Tokio. Strony zainteresowane miały dostęp do grup negocjatorów a różne kwestie i wątpliwości przedstawione przez społeczeństwo obywatelskie były omawiane i tłumaczone.

Podczas całego procesu negocjacji, Komisja Europejska nie zatrudniała żadnych konsultantów, czy to ze strony przedsiębiorstw, organizacji pozarządowych czy też społeczeństwa obywatelskiego. Komisja Europejska nie przyznała większego dostępu do informacji żadnej z grup – przedsiębiorstwom, związkom zawodowym ani innym stronom zainteresowanym. Nie istnieją też żadne tajne protokoły do umowy a ostateczny tekst (Link) jest w całości dostępny dla całego społeczeństwa (dostępny we wszystkim językach oficjalnych UE) na stronie internetowej Komisji Europejskiej.