Na podstawie analizy różnych scenariuszy we wzmiankowanym dokumencie opisano konsekwencje posiadania bezemisyjnego systemu energetycznego i potrzebne do tego ramy strategiczne. To powinno umożliwić państwom członkowskim podjęcie koniecznych wyborów w zakresie energii oraz stworzenie stabilnych warunków ekonomicznych dla inwestycji prywatnych ze szczególnym uwzględnieniem okresu do roku 2030.

– Jedynie nowy model dla energetyki może spowodować, że w perspektywie długoterminowej nasz system będzie bezpieczny, konkurencyjny i zrównoważony. Obecnie mamy już europejskie struktury na potrzeby koniecznych działań strategicznych, które należy podjąć w celu zapewnienia odpowiednich inwestycji. – oświadczył komisarz ds. energii Günther Oettinger.

Podstawę analizy stanowią przykładowe scenariusze opracowane w wyniku połączenia w różnych konfiguracjach czterech podstawowych aspektów dekarbonizacji (efektywności energetycznej, odnawialnych źródeł energii, energii jądrowej i CCS). Prawdopodobnie żaden ze scenariuszy nie zostanie zrealizowany, ale wszystkie określają klarownie zestaw opcji „no regrets” na najbliższe lata.

W Planie działania w zakresie energii do roku 2050 określono szereg elementów, które mają pozytywny wpływ niezależnie od okoliczności, a co za tym idzie zdefiniowano pewne kluczowe rezultaty, takie jak:

• Dekarbonizacja systemu energetycznego jest wykonalna pod względem technicznym i ekonomicznym. Wszystkie scenariusze dotyczące dekarbonizacji umożliwiają osiągnięcie celu w zakresie redukcji emisji i długoterminowo mogą kosztować mniej niż obecne strategie.
• Efektywność energetyczna i odnawialne źródła energii mają kluczowe znaczenie. Bez względu na wybrany koszyk energetyczny wyższa efektywność energetyczna i znaczne zwiększenie udziału odnawialnych źródeł energii są niezbędne dla realizacji celów dotyczących emisji CO2 w 2050 r. W scenariuszach wykazano również, że energia elektryczna będzie miała większe znaczenie niż obecnie. Gaz, ropa naftowa, węgiel i energia jądrowa również występują w różnych proporcjach we wszystkich scenariuszach, co umożliwia państwom członkowskim zachowanie elastyczności opcji w ramach koszyka energetycznego przy założeniu, że szybko zostanie urzeczywistniony wewnętrzny rynek o silnych połączeniach międzysystemowych.
• Inwestycje na wczesnym etapie są mniej kosztowne. W chwili obecnej należy podjąć decyzje inwestycyjne dotyczące realizacji niezbędnej infrastruktury do 2030 r., ponieważ konieczne jest zastąpienie infrastruktury oddanej do użytku 30-40 lat temu. Podjęcie natychmiastowych działań może uchronić przed bardziej kosztownymi zmianami za dwadzieścia lat. Ewolucyjne zmiany w dziedzinie energii w UE w każdym wypadku wymagają modernizacji i znacznie bardziej elastycznej infrastruktury, np. połączeń transgranicznych, inteligentnych sieci elektroenergetycznych i nowoczesnych technologii niskoemisyjnych na potrzeby wytwarzania, przesyłania i magazynowania energii.
• Kontrola wzrostu cen. Obecnie realizowane inwestycje umożliwią wprowadzenie najlepszych cen w przyszłości. Ceny energii elektrycznej będą rosnąć do roku 2030, po czym mogą ulec obniżeniu w związku z niższymi kosztami dostaw, polityką oszczędności i udoskonalonymi technologiami. Nad kosztami będą przeważać wysoki poziom zrównoważonych inwestycji zrealizowanych na rzecz europejskiej gospodarki, związane z nimi miejsca pracy w poszczególnych regionach i mniejsze uzależnienie od importu. We wszystkich scenariuszach celem jest dekarbonizacja bez większych odstępstw pod względem całościowych kosztów lub wpływu na bezpieczeństwo dostaw.
• Korzyści skali są konieczne. Europejskie podejście przyniesie skutek w postaci niższych kosztów i bezpieczeństwa dostaw w porównaniu z analogicznymi programami krajowymi. Obejmuje ono również wspólny rynek energii, który powinien zostać wprowadzony do roku 2014.

Informacje ogólne

Celem planu działania jest osiągnięcie do 2050 r. celów w zakresie niskich emisji dwutlenku węgla przy jednoczesnej poprawie konkurencyjności i bezpieczeństwa dostaw w Europie. Państwa członkowskie planują już krajową politykę energetyczną przyszłości, jednak muszą połączyć swoje siły w zakresie koordynacji działań w szerszym kontekście. W ślad za planem działania w nadchodzących latach zostaną przedstawione dalsze inicjatywy polityczne dotyczące konkretnych obszarów polityki energetycznej, poczynając od propozycji dotyczących rynku wewnętrznego, odnawialnych źródeł energii i bezpieczeństwa jądrowego w przyszłym roku.

W marcu 2011 r. Komisja Europejska opublikowała całościowy plan działania dotyczący dekarbonizacji, obejmujący całą gospodarkę. Analizą objęto wszystkie sektory: energetykę, transport, mieszkalnictwo, przemysł i rolnictwo. Komisja przygotowuje również sektorowe plany działań, i właśnie Plan działań w zakresie energii do roku 2050 jest ostatnim z serii takich planów, a skupiono się w nim na całym sektorze energetycznym.