Ekologiczne traktaty wodne
Wytyczne pt. „Transport wodny śródlądowy i sieć Natura 2000 – zrównoważony rozwój śródlądowych dróg wodnych i zarządzanie nimi w kontekście dyrektywy ptasiej i siedliskowej” wyjaśniają, jak można w najlepszy sposób zapewnić zgodność działań związanych z żeglugą śródlądową z ogólną polityką UE w zakresie ochrony środowiska, a w szczególności z przepisami dotyczącymi ochrony przyrody. Dokument podkreśla również znaczenie żeglugi śródlądowej dla zapewnienia zrównoważonego charakteru unijnej sieci transportowej w długiej perspektywie i zwraca uwagę na dotychczasowe osiągnięcia tego sektora we włączaniu kwestii ochrony przyrody do swojej działalności.

– Transport wodny śródlądowy odgrywa ważną rolę w przewozie towarów w wielu częściach Europy – powiedział Siim Kallas, wiceprzewodniczący Komisji i komisarz ds. transportu. – Sektor ten uważa się za bezpieczny, energooszczędny i bardziej przyjazny dla środowiska w porównaniu z innymi rodzajami transportu. Jednak z uwagi na to, że jest to jeden z wielu użytkowników naszych rzek, jego rozwój musi przebiegać w sposób zrównoważony pod względem ekologicznym.

Janez Potočnik, komisarz ds. środowiska, wyraził nadzieję, że dokument będzie „użytecznym narzędziem dla lepszego porozumienia między inwestorami, planistami, decydentami i osobami działającymi na rzecz ochrony przyrody, umożliwiając im opracowywanie projektów zrównoważonej żeglugi, które będą odpowiadać celom transportu śródlądowego przy jednoczesnym poszanowaniu walorów środowiskowych rzek.”

W wytycznych przyjęto całościowe podejście do transportu wodnego śródlądowego i ochrony przyrody. Wytyczne wyjaśniają kontekst polityczny żeglugi śródlądowej oraz zachowania różnorodności biologicznej w Europie. Podkreślają one, że obszary Natura 2000 wcale nie mają stanowić stref wyłączonych z rozwoju oraz że nowe projekty nie są wykluczone, pod warunkiem zagwarantowania wystarczającego poziomu ochrony przyrody. Dokument wyjaśnia również obowiązki prawne podmiotów opracowujących plany rozwoju infrastruktury i nią zarządzających z perspektywy prawodawstwa UE w zakresie środowiska naturalnego, ze szczególnym uwzględnieniem dyrektywy ptasiej i siedliskowej. Przedstawiono w nim szereg studiów przypadku, wraz z przykładami dobrych praktyk, które prezentują, w jaki sposób można pogodzić rozwój śródlądowych dróg wodnych i zarządzanie nimi z ochroną przyrody. W dokumencie podkreślono zwłaszcza korzyści zintegrowanego planowania, gdzie wymogi w zakresie ochrony środowiska są brane pod uwagę na każdym etapie procesu rozwoju infrastruktury i gdzie zapewnia się aktywny i przejrzysty udział różnych zainteresowanych stron, w tym organizacji pozarządowych i społeczeństwa obywatelskiego, co gwarantuje osiąganie rozwiązań korzystnych dla obu stron.